Moeilijk allemaal
Door: Nick Daanen
Blijf op de hoogte en volg Nick
09 April 2017 | Nepal, Pokhara
Hoi!
Eindelijk terug van de trekking. Gesloopt, kapot, gebroken, vol blaren en voldaan.
De bedoeling was om in 10 dagen tijd naar Poon Hill te lopen en daarna naar ABC (Annapurna Base Camp), maar helaas heb ik bij dag 2 al moeten aangeven dat ik ABC niet ging redden.
Ik ben de reis begonnen met een verzwakt lichaam door diarree. Daar kwam ook nog eens bij dat we gestart zijn toen het 30 graden was en in de middag hebben we zeker 1,5 uur in de regen en hagel gelopen.
Natuurlijk wel boven op Poon Hill terecht gekomen, puur op wilskracht. 3210M boven zeeniveau! Wat een ongelofelijke ervaring. Om de zon op te zien komen tussen de sneeuwtoppen van de Annapurna range is een ervaring om nooit te vergeten.
Vanaf Poon Hill zijn we nog 2 dagen gaan lopen door de bergen en door de jungle van de Himalaya. Ook deze daling viel zwaarder dan va te voren gedacht. Tijdens de voorbereiding heb ik al meerdere malen gezegd dat ik de reis zwaar ga onderschatten, en wat blijkt, flink overschat natuurlijk. Toch heb ik elke dag enorm genoten van het uitzicht en de prachtige natuur.
Ik kan je er een hoop over vertellen, maar dan zou ik onder doen aan hoe mooi het is. Mijn woordenschat is niet groot genoeg om uit te drukken hoe ik de reis daadwerkelijk heb meegemaakt. Daarom heb ik er uiteraard een vlog van gemaakt. Deze kun je vanaf 11 april denk ik wel bekijken op mijn YouTube kanaal: https://www.youtube.com/playlist?list=PL9ILBFscQWH5cfMiGDaNtUmO0XlYcmeEw
Dan even verder naar iets anders. Iets waar ik vanuit ging dat ik er eerder last van zou krijgen. Heimwee... In de afgelopen weken zijn mijn moeder en vader jarig geweest, en helaas kon ik daar niet bij zijn. Op zo'n dag heb ik dan echt het gevoel dat ik graag even thuis wil zijn. Ook nu ik alleen in Adhikaridanda mijn blog aan het schrijven ben, zou ik graag even thuis op de bank willen zitten. Puur om iedereen even te kunnen zien en te kunnen spreken. En ja ik weet dat je kunt Skypen o.i.d. maar dat is het toch niet helemaal...
...Zo, je kunt het niet zien, maar ik heb toch na dat stukje even een pauze moeten nemen om een traantje weg te pinken. Moeilijk allemaal. Maar ondanks dat geniet ik elke dag nog steeds volop!
Ik laat de blog vandaag lekker kort aangezien ik niet veel meer te vertellen heb.
Met een lach en een traantje zeg ik, doei!
Pap, Mam & Indy, ik hoef nog maar 2 maanden. En hoewel ik hier graag wil blijven, ben ik ook blij dat ik over de helft ben.
Kusje knuffel en NEC heeft bewust verloren om AJAX in de race te houden.
Eindelijk terug van de trekking. Gesloopt, kapot, gebroken, vol blaren en voldaan.
De bedoeling was om in 10 dagen tijd naar Poon Hill te lopen en daarna naar ABC (Annapurna Base Camp), maar helaas heb ik bij dag 2 al moeten aangeven dat ik ABC niet ging redden.
Ik ben de reis begonnen met een verzwakt lichaam door diarree. Daar kwam ook nog eens bij dat we gestart zijn toen het 30 graden was en in de middag hebben we zeker 1,5 uur in de regen en hagel gelopen.
Natuurlijk wel boven op Poon Hill terecht gekomen, puur op wilskracht. 3210M boven zeeniveau! Wat een ongelofelijke ervaring. Om de zon op te zien komen tussen de sneeuwtoppen van de Annapurna range is een ervaring om nooit te vergeten.
Vanaf Poon Hill zijn we nog 2 dagen gaan lopen door de bergen en door de jungle van de Himalaya. Ook deze daling viel zwaarder dan va te voren gedacht. Tijdens de voorbereiding heb ik al meerdere malen gezegd dat ik de reis zwaar ga onderschatten, en wat blijkt, flink overschat natuurlijk. Toch heb ik elke dag enorm genoten van het uitzicht en de prachtige natuur.
Ik kan je er een hoop over vertellen, maar dan zou ik onder doen aan hoe mooi het is. Mijn woordenschat is niet groot genoeg om uit te drukken hoe ik de reis daadwerkelijk heb meegemaakt. Daarom heb ik er uiteraard een vlog van gemaakt. Deze kun je vanaf 11 april denk ik wel bekijken op mijn YouTube kanaal: https://www.youtube.com/playlist?list=PL9ILBFscQWH5cfMiGDaNtUmO0XlYcmeEw
Dan even verder naar iets anders. Iets waar ik vanuit ging dat ik er eerder last van zou krijgen. Heimwee... In de afgelopen weken zijn mijn moeder en vader jarig geweest, en helaas kon ik daar niet bij zijn. Op zo'n dag heb ik dan echt het gevoel dat ik graag even thuis wil zijn. Ook nu ik alleen in Adhikaridanda mijn blog aan het schrijven ben, zou ik graag even thuis op de bank willen zitten. Puur om iedereen even te kunnen zien en te kunnen spreken. En ja ik weet dat je kunt Skypen o.i.d. maar dat is het toch niet helemaal...
...Zo, je kunt het niet zien, maar ik heb toch na dat stukje even een pauze moeten nemen om een traantje weg te pinken. Moeilijk allemaal. Maar ondanks dat geniet ik elke dag nog steeds volop!
Ik laat de blog vandaag lekker kort aangezien ik niet veel meer te vertellen heb.
Met een lach en een traantje zeg ik, doei!
Pap, Mam & Indy, ik hoef nog maar 2 maanden. En hoewel ik hier graag wil blijven, ben ik ook blij dat ik over de helft ben.
Kusje knuffel en NEC heeft bewust verloren om AJAX in de race te houden.
-
10 April 2017 - 09:36
Kees-Jan:
Goed gedaan! Het is altijd al een hele zware tocht maar om dan ook nog in regen en warmte te moeten lopen... Ik zou het niet kunnen! :-)
Heimwee: het hoort erbij en het gaat over. Maar het is ook goed om even stil te staan bij dit soort gevoelens en het met anderen te delen. Zoals ik vooraf al vertelde: iedereen heeft er (meer of minder) last van. Fijn dus, dat je tóch weer naar Nederland wilt komen... :-)
Groetjes!
Kees-Jan -
10 April 2017 - 22:48
Pap:
Man, wat ben ik trots op je. Kan het niet vaak genoeg vertellen aan bekenden vrienden, collega's noem maar op. Wie kan vertellen dat hij of zij de Poon Hill heeft beklommen, en wie door de jungle van de Himalaya heeft gewandeld. Ja, mijn zoon heeft dat gedaan. Een 4 maanden lange stage in Nepal, wisten dat het niet makkelijk zou worden. Zoals je zelf aangeeft, puur op wilskracht! Top man. Moeilijke momenten zijn er, ook aan deze kant. Wetende dat heimwee erbij hoort. Maar zoals Kees-Jan al geschreven heeft, fijn dus dat je toch weer naar Nederland wilt komen. (-: (-:
Je trotse vader, en oja dank voor het mooie verjaardagscadeau. -
11 April 2017 - 10:45
Mam:
Ook mijn tranen rollen over mijn wangen als ik dit lees.
Ik had deze week al door dat er iets speelde, dat is ook niet
Raar na zo'n tocht waar je jezelf op lichamelijk en emotioneel vlak
Tegen komt.
Ben trots op jou hoor xxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
