Voor de vlucht
Blijf op de hoogte en volg Nick
31 Januari 2017 | Duitsland, Düsseldorf
De laatste zaterdag om even een lekker biertje te drinken met je vrienden. de laatste keer in je eigen bed te slapen en vooral de laatste keer om even lekker een nummer 2 te leggen in je eigen vertrouwde wc.
Het avontuur gaat nu echt beginnen.
4 dagen lang krijg ik berichten van mensen die mij veel plezier wensen en dan zeggen ze er leuk bij dat ze mij gaan missen. Ik kan nu al met zekerheid zeggen dat beide dingen echt wel gaat gebeuren.
Op maandag lekker "rustig" je tas inpakken en constant denken dat je alle belangrijke spullen gaat vergeten. Heerlijk dat gevoel....
Tas ingepakt en klaar om te gaan. ALthans, morgenmiddag pas. Het liefst zou ik nu in de auto stappen en alvast naar het vliegveld rijden, maar om nou 24 uur op een vliegveld rondhangen is nou ook niet echt rustgevend.
Dinsdag.
Als een kip zonder kop door het huis rennen opzoek naar spullen die ik vergeten ben. Maar ik ben niks vergeten. Alles zit in de tas.
Ik wordt opgehaald en samen met mams, mijn zusje en der vriend rijden we naar Dusseldorf.
Eenmaal aangekomen komt mijn andere gezin aangewandeld terwijl ik mijn 10e sigaret van de dag aan het roken ben. Stress? nee joh... *sarcasm off*
even wat eten terwijl langzaam aan een aantal vrienden komen aanwandelen.
Het eten is op en dan naar boven om even gezellig samen een biertje te drinken.
Bijna 7 uur, tijd om in te checken. Fijn.... geen visum. nee maar gelukkig wel de juiste documenten om te mogen boarden. Visum kan ik in Nepal pas krijgen.
na enkele minuten, die uren leken te duren, krijg ik dan toch de boarding pass. even plassen en dan afscheid nemen. het moment waar ik al vanaf dag 1 totaal niet naar uit keek. Toch moet het gebeuren.
Terwijl iedereen met tranen in de ogen staat en haast geen woord uit de keel krijgt, denk ik bij mijzelf, Nick nu gaat het avontuur echt beginnen.
Daar zit je dan. Heel alleen en vol spanning.
10 minuten geleden afscheid genomen van mijn gezin en vrienden.
Alleen door de paspoort controle en dan in je eentje wachten in een toch wel zeer teleurstellende duty-free.
over 1 uur vertrekt mijn vlucht naar Abu-Dhabi en ik zit nu bij gate 31. om de spanning te vergroten staat er heel mooi gate 40 op mijn boarding pass.... alsof het nog niet moeilijk genoeg is om zonder begeleiding naar de andere kant van de wereld te vliegen.
met nog 4 minuten te gaan op de gratis wifi zeg ik tot ziens en tot over 4 maanden.
of als je Wouter Lubbers heet, tot over 3,5 maand ;)
Toedels
Het avontuur gaat nu echt beginnen.
4 dagen lang krijg ik berichten van mensen die mij veel plezier wensen en dan zeggen ze er leuk bij dat ze mij gaan missen. Ik kan nu al met zekerheid zeggen dat beide dingen echt wel gaat gebeuren.
Op maandag lekker "rustig" je tas inpakken en constant denken dat je alle belangrijke spullen gaat vergeten. Heerlijk dat gevoel....
Tas ingepakt en klaar om te gaan. ALthans, morgenmiddag pas. Het liefst zou ik nu in de auto stappen en alvast naar het vliegveld rijden, maar om nou 24 uur op een vliegveld rondhangen is nou ook niet echt rustgevend.
Dinsdag.
Als een kip zonder kop door het huis rennen opzoek naar spullen die ik vergeten ben. Maar ik ben niks vergeten. Alles zit in de tas.
Ik wordt opgehaald en samen met mams, mijn zusje en der vriend rijden we naar Dusseldorf.
Eenmaal aangekomen komt mijn andere gezin aangewandeld terwijl ik mijn 10e sigaret van de dag aan het roken ben. Stress? nee joh... *sarcasm off*
even wat eten terwijl langzaam aan een aantal vrienden komen aanwandelen.
Het eten is op en dan naar boven om even gezellig samen een biertje te drinken.
Bijna 7 uur, tijd om in te checken. Fijn.... geen visum. nee maar gelukkig wel de juiste documenten om te mogen boarden. Visum kan ik in Nepal pas krijgen.
na enkele minuten, die uren leken te duren, krijg ik dan toch de boarding pass. even plassen en dan afscheid nemen. het moment waar ik al vanaf dag 1 totaal niet naar uit keek. Toch moet het gebeuren.
Terwijl iedereen met tranen in de ogen staat en haast geen woord uit de keel krijgt, denk ik bij mijzelf, Nick nu gaat het avontuur echt beginnen.
Daar zit je dan. Heel alleen en vol spanning.
10 minuten geleden afscheid genomen van mijn gezin en vrienden.
Alleen door de paspoort controle en dan in je eentje wachten in een toch wel zeer teleurstellende duty-free.
over 1 uur vertrekt mijn vlucht naar Abu-Dhabi en ik zit nu bij gate 31. om de spanning te vergroten staat er heel mooi gate 40 op mijn boarding pass.... alsof het nog niet moeilijk genoeg is om zonder begeleiding naar de andere kant van de wereld te vliegen.
met nog 4 minuten te gaan op de gratis wifi zeg ik tot ziens en tot over 4 maanden.
of als je Wouter Lubbers heet, tot over 3,5 maand ;)
Toedels
-
31 Januari 2017 - 20:42
Woiter:
Je vrienden huilde niet. -
31 Januari 2017 - 21:34
Ma:
En ik bijna ook niet!
Xx -
31 Januari 2017 - 21:46
Indy:
Ik wel ... X je zusje -
01 Februari 2017 - 19:44
Tante Wenda:
Grote Neef Nick
Geen tranen -
03 Februari 2017 - 09:51
Kees-Jan:
Hallo Nick,
Heb je het zelf dan wel droog gehouden? :-)
Goede reis, veel plezier en nog veel meer leermomenten! en vergeet vooral niet je blogs te schrijven: deze eerste was al leuk...
Kees-Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
