Onderwijs relaties

Hallo!

Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven. De afgelopen weken heb ik wel enkele vlogs gemaakt die je kunt bekijken op https://www.youtube.com/playlist?list=PL9ILBFscQWH5cfMiGDaNtUmO0XlYcmeEw

Wat heb ik nou eigenlijk allemaal gedaan hier in het adembenemende Nepal?
In de eerste weken heb ik stage gelopen op een secundairy school in Adhikaridanda. Hier ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn project hier niet kon draaien, omdat het niveau van Engels bij de leerlingen en bij de docenten veel te laag was.
Na overleg ben ik naar een andere school gegaan om daar les te gaan geven. Dit was een boarding school of ook wel privé school genoemd. Op deze school was het niveau van alles vele malen hoger dan op de community school in Adhikaridanda.

Tijdens beide stages heb ik vooral gekeken naar waar de school en de leerlingen behoefte aan hebben. Mijn project zou zijn om een lespakket te maken die de docent uit de kast kan trekken en direct kan geven. Ik heb alleen gemerkt dat dit geen toegevoegde waarde heeft voor de school. Als ik dit zou doen worden de docenten niet gemotiveerd om zelf hun lessen voor te bereiden. Het is nu zo dat ze in het begin van de les maar eens gaan kijken waar ze het de vorige keer ook alweer over gehad hebben. Alle lessen worden daardoor ook op exact dezelfde manier gegeven wat de leeropbrengst laag houdt. Daarom heb ik besloten om een aantal lestechnieken en onderwijskundige theorieën te vertalen naar het Engels en de docenten hierover les te geven.
Deze theorieën helpen de docenten bij het voorbereiden van de lessen, de omgang met leerlingen en met het vergroten van de leeropbrengst. De leerlingen leren nu vooral hun boek uit hun hoofd wat als resultaat heeft dat ze niet zelf kunnen nadenken als je de theorie anders brengt dan in het boek staat.

Op de lerarenopleiding in Nepal krijgt men maar een klein deel aan onderwijskunde, terwijl bij ons in Nederland de focus ligt op hoe je je vak overbrengt (vakdidactiek). Door een onderwerp op verschillende manieren aan te bieden aan de leerlingen kun je het voor iedereen interessant houden. Alleen hierdoor zorg je er al voor dat ze beter opletten en de stof beter of überhaupt in hun hoofd krijgen.

Ok, klinkt als een goed plan al zeg ik het zelf.

Dan nog even iets over de tijd dat ik niet aan het werk ben, want ook die is er. Best wel veel eigenlijk :P Ssst niets zeggen tegen mijn docenten.

Relaties! ja. Die zijn er, en dan bedoel ik geen liefdes relaties. Nah, klein beetje dan.

Wat ik in Nepal merk is dat men heel anders omgaat met elkaar dan wij in Nederland zijn gewend. De meeste keren is dit in positieve zin. Bij mij gastgezin wordt ik constant brother genoemd of uncle, en dit is geen term die ze speciaal voor ons gebruiken. Iedereen ziet elkaar als familie, of ze nou echt familie zijn of dat ze vrienden zijn. Nepal is een grote familie, zo voelt het in ieder geval.

Verder hebben de docenten ook een andere relatie met de leerlingen dan wij in Nederland hebben. Een aantal weken geleden gaf ik les en zat de docent achter in het lokaal mee te kijken. Hij nam plaats naast een vrouwelijke leerling. Tot mijn grote verbazing greep deze leerling de docent bij de arm en heeft ze de gehele les zijn arm vastgehouden. Op een gegeven moment lag ze zelfs met haar hoofd op zijn schouder. Oké, oké. Als dit in Nederland zou gebeuren zou de docent aangeklaagd worden van elke mogelijke kant tot er niets meer van hem over is, maar hier wordt dit getolereerd. Nou wil ik hier natuurlijk niet mee zeggen dat ik dit in mijn lessen in Nederland ook wil kunnen doen, maar ik geef alleen het verschil in omgang aan :P.
Van wat lijkt op een zeer vriendschappelijke relatie tussen docent een leerling naar het tegenovergestelde. Diezelfde docent heeft namelijk ook een beetje last van losse handjes. Als een leerling aan het eten is in het lokaal krijgen ze 1 waarschuwing, logisch. Als ze toch besluiten om door te eten krijgt ze een klap op het voorhoofd. Geen vlakke hand, nee echt een vuist. Gelukkig is het niet dat ze er echt pijn aan ondervinden, want zo hard wordt er niet geslagen.
Het is trouwens om deze reden dat ik de docenten een aantal onderwijskundige theorieën wil leren aangezien er iets bestaat als de correctieladder. Een stappenplan voor het corrigeren van het negatieve gedrag van de leerlingen. Iets waarvan ik best wel van mening ben dat ze er iets aan kunnen hebben.
Je zou trouwens denken dat als een leerlingen geslagen wordt dat hij zijn gedrag wel aanpast, maar niets is minder waar. Huiswerk controle.. Als je het niet af hebt krijg je een tik. Ik zou zelf dan wel aangezet worden tot het maken van huiswerk, maar toch hebben ze de dag erna niets in hun schrift staan. Apart blijft het, maar ook leerzaam om te zien dat extreme maatregelen ook bij pubers niet altijd nut hebben.

Buiten het feit dat er relaties zijn met mensen om je heen is er ook een nieuw soort relatie waar ik mij in bevonden heb deze reis. Ik noem het zelf een porseleinrelatie. De blijdschap die je af en toe hebt als je oogcontact maakt het zo'n mooie schone witte toiletpot is onbeschrijfelijk. Je leven wordt helemaal compleet als je dan de wasbak ook in de buurt hebt van je gezicht zodat je ook vanuit die kant je behoefte kunt doen. Man man man wat ben ik de afgelopen dagen ziek geweest. #dubbelesproeikop

En met die fantastische woorden is er alweer een eind gekomen aan deze blog.

Kusje knuffel en de groetjes aan je huisdier.
Doei!