De eerste dagen in het overweldigende Nepal

Namaste,

Malai ali ali Nepali aauchha!
Mero Nepali nam Nabin ho.
Ma Adhikaridanda bachhu. Ma paryo ramro chha.

Ma khusi chhu!

Pheri bhataunla!

(vertaling)

Hallo,

Ik spreek een klein beetje Nepalees!
Mijn Nepalese naam is Nabin.
Ik woon in Adhikaridanda. Ik vind het mooi.

Ik ben gelukkig!

Tot ziens!
________________________

Ja, zo gaat dat hier.

De eerste dagen die wij in dit mooie land hebben mogen beleven hebben vol gezeten met nieuwe ervaringen. Van een chaos in het verkeer tot aan de rust in de bergen.

Laat ik eerst maar eens beginnen met de hoofdstad Kathmandu. Aangekomen op het vliegveld begint de chaos direct. Eerst ergens een formulier invullen, dan naar een loket om $100 te betalen, dan naar het volgende loket om mijn visum op te halen, naar beneden om mijn tassen te halen..... Bahbah. Gelukkig is het maar een klein vliegveld, waar er geen enkele mogelijkheid is tot verdwalen. Eenmaal buiten zie ik een man staan met het logo van de Maya Foundation erop. Voor ik het weet wordt mijn trolley mee genomen door een stel Nepalezen en ik er met een noodgang achteraan. Schijnbaar gaat dat hier zo. De heren leggen netjes mijn tassen in de auto en beginnen direct te vragen naar een tip. 50 roepies gegeven en snel wegwezen hier. Ik wil eten en naar bed.

De weg naar het hotel is makkelijk te omschrijven. Snel en smog. Iedereen rijd als een idioot, maar op een of andere manier werkt het. Wat heel erg opvalt is dat Nepalezen ongelofelijke haast hebben als ze in/op een voertuig stappen, maar als men van de weg af is hebben ze alle tijd van de wereld.

De eerste nacht was nou niet bepaald een succes. Doordat ik de laatste vlucht veel heb geslapen, kon ik nu niet in slaap komen. In de hele nacht heb ik 45 minuten kunnen slapen. Wel fijn dat ik de dag erna in de bus heb kunnen slapen.

Dag 2 (of dag 1, net hoe je het bekijkt).
Spullen pakken en gelijk de bus in naar Pokhara. Waar ik het eerste uur in mijn ooghoek de dood heb zien staan kijken, kwamen we hierna terecht in een prachtig landschap. Een ding viel hier gelijk op, en nee het was niet de natuur of de rust, het was de geur die mij zeer aangenaam kwam begroeten. Een ding is zeker, het stinkt in Kathmandu.

Onderweg lekker genieten van samosa's, sprite en snickers. Lekker slapen, pauze houden, verder rijden.....

Eindelijk.. we zijn er.

In Pokhara hebben we vooral genoten van het stadsleven in Nepal, en natuurlijk van de Nepalese lessen. Deze lessen kregen we van misschien wel de meest enthousiaste docent aller tijden. In mijn vlog kun je dit mooi zien (Aflevering 3).

Ik ga nu lekker in het zonnetje genieten van een lekker kopje melk thee met veel te veel suiker.

Toedels!

Ps. ik zit al bij mijn gastgezin. Hoe het leven hier is beschrijf ik in mijn volgende blog. En als je niet kan wachten, Vrijdag ga ik aflevering 3 van mijn vlog uploaden. Deze staat inmiddels al een paar dagen op mijn laptop te wachten tot ik fatsoenlijk internet heb :P

Pps. Link naar mijn YouTube kanaal: https://YouTube.com/user/Ndaanen92